Jeugd en in dit geval jongens dromen hebben van huis uit de neiging om op de keien aan scherven te vallen. Laten we het de weg naar volwassenheid noemen. Het is een onderdeel van de evolutie die "het leven" heet. Niet voor iedereen is het verloop hetzelfde. Altijd blijken er ook mensen te zijn die, al zien ze dat zelf niet eens, boffen of juist pech hebben. In deze dubbelroman, feitelijk een biografie van een vriendschap en een verslag over verloren gegane tijd, zijn de nodige scherven te herkennen. Zelf gezocht of voor de voeten geworpen. Desondanks toont de schrijver aan dat de aangerichte schade niet voor altijd is. Hij beschrijft op zijn opgewekte manier en met humor dat er een zekere mate van verwerking mogelijk is en dat "alles" weer op zijn pootjes terecht kan komen. Gelukkig maar!