Virtuosa cousa e perdoar a quen se arrepinte. Seneca O que e incapaz de perdoar e incapaz de amar. Martin Luther King Cando exercemos e practicamos o perdon, a compaixon e o amor experimentamos unha espiritualidade vivida. Harmonizarnos cos outros, e un gran desafio, pois o ego material quere persuadir os nosos pensamentos, de que nos estamos separados uns doutros: separados do mundo e da natureza, separados de nos mesmos e separados da Fonte. Se o cremos, temos pois que loitar pola nosa existencia. Atopamonos nun latente medo permanente ao desconecido e experimentamos unha carencia silenciosa. Debemos ensinar aos nosos fillos que o universo coida de nos e pon a nosa disposicion, todo o que necesitamos. Estamos sempre unidos co universo. O Divino esta en todas partes e tamen nos nosos corazons. Lamentablemente esquecemonos desa union. Esta comunicacion coa Fonte Eterna e novamente vivificada, cando reconecemos o Divino en todos os seres viventes e pedimoslle perdon ao Divino nos demais. A viaxe e pois cara ao noso interior. A espiritualidade non esta en cambiar aos demais, senon na aceptacion da sua singularidade dentro da Creacion. Se xa desde pequenos os nosos fillos e fillas aprenden esta gran verdade, sen darnos conta contribuimos a un futuro moito mais feliz e a un mundo cheo de esperanza e amor. Todos os nenos do mundo deberian conecer as palabras maxicas e recitalas continuamente. AMOTE, SINTOO, PERDOAME, GRAZAS.