Dün gece yelkencimi öldürdüm Dümenciyi de denize attim Sonra cildirip cinnetin esiginden atlayarak güvertemde delikler acmaya basladim Günes derimi kavurururken, denizden önce terimde boguldum. Daha düne kadar; siirlerle cosarak, öykülerle yatisarak, arzulu hayallerle ucarak kurdugum imparatorlugumu mavi sulara gömdüm. Hicbir oyunun kuralina itaat etmeyecegim artik Zira kural denen seyin hile oldugunu ögreneli cok oldu. Hayatimi imbiklerle damitayim derken ruhumun buharlasip ucmasina engel olamadim. Imparatorluk sandigim köleligimin zincirlerini kirdigimi rahatlikla söyleyebilirim. Sözcüklerden korkmuyorum artik. Atesin yalazi yüzümü aydinlatirken, dudagimin kenarina ilisen tebessümle, gözlerimdeki keskin isiltiyla yanan gemiyi izliyorum. Simdi ayaklarimin karada olmamasi lazim. Bir merdiven gerekli bana daha yukarilara tirmanmak icin.