Genis hayaller kuramiyordu, zihni ve düs dünyasi kapanmisti. Karanligini
aydinlatacak bir gökyüzüne ihtiyaci vardi. Kollarini ufka dogru uzatip, artik
mutlu muyum, demenin sevincini ümit etmek istiyordu. Huzuru aradigi
sahildeki rihtima birakiverdi kollarini, hayat neydi onun icin, birilerini her
zaman mutlu etmek miydi Kendine zaman ayirmayip kosmak miydi
cilginca Hic kimsenin gercekten samimi olmadigini sadece faydalanma
yolunu aradiklarini aklina getirdikce gözlerinde olusan yaslara hakim
olamiyordu. Düsününce, keske hep yalniz olsaydi da insanlarin
boyundurugunda kalmayip bunu yapmaya mecbur kalmasaydi. Hayat
neydi onun icin, hep razi olmak miydi