Dagboek van Ida Roosendaal (Den Helder 20 april 1911 - Zeist 16 juni 1995) Verslag (september 1944 - juni 1945) van een verpleegkundige aan wie de zorg voor ouderen nabij het oorlogsfront was toevertrouwd. Persoonlijk relaas over gevaar, evacuaties en haast onmenselijke werkdruk en spanning. Het dagboek van Ida Roosendaal begint op 17 september 1944, de dag van de luchtlandingen van de slag om Arnhem. Zij is dan 33 jaar oud. Kasteel Hemmen, het huis waar ze woont en werkt, komt in de eerste dagen van het dagboek in geallieerde handen maar de Duitsers blijven dicht bij. Granaten komen overal neer en kogels vliegen haar om de oren. Aanvankelijk geeft ze blijk van opwinding over de luchtlandingen waarvan ze ooggetuige is. Al gauw wordt ze overspoeld door de zorg voor de aan haar toevertrouwde 'oudjes' en de enorme werkdruk en spanning die dit met zich mee brengt. Er volgen zenuwslopende evacuaties. Ook onzekerheid over het lot van haar familie ten noorden van de frontlinie knaagt aan haar. Ze belandt in Eindhoven en tenslotte in Tilburg waar ze uiteindelijk instort en in een diepe depressie raakt. Zo zelfs dat de bevrijding van heel Nederland in mei 1945 slechts een aantekening in de marge is. De laatste vermelding in Ida's dagboek is van 9 juni 1945.