De komst van de olie-industrie op Curacao en Aruba leidde tot sociaal-economische verschuivingen die grote gevolgen hadden voor de politieke aspiraties. Zo werd de roep om autonomie en meer democratie (algemeen kiesrecht) langzamerhand steeds luider. Midden jaren 30 keerde Moises da Costa Gomez terug naar Curacao uit Nederland. Deze briljante student sloot zijn rechtenstudie af met een proefschrift waarin hij scherpe kritiek uitte op de koloniale macht in de Antillen. Terug op Curacao stortte hij zich met hart en ziel in de politieke strijd. Da Costa Gomez' einddoel was de materiele vooruitgang van de zes Antilliaanse eilanden en geestelijke verheffing van het arme deel van het volk van Curacao. In de turbulente oorlogsjaren gebruikte hij de politiek als middel om vooruitgang voor het volk mogelijk te maken. Doktor, zoals hij in de volksmond genoemd werd, was een charismatische leider die zich even goed thuis voelde bij het volk in de kunuku als in de meer geprivilegieerde delen van de bevolking. Hij droeg in belangrijke mate bij aan de redactie van het Statuut van 1954, dat de autonomie voor de Nederlandse Antillen realiseerde. Dit boek is een bijdrage tot de bewustmaking van toekomstige generaties van onze politieke geschiedenis en van de belangrijke rol die Mr. Dr. Moises Frumencio da Costa Gomez daarin heeft gespeeld."