Ya kogda-to rodilas', i umru nepremenno, khotya nadeyus' chto ne vskore. Den' moego rozhdeniya ya ne pomnyu, den' smerti mne neizvesten, zato zapominayutsya sobytiya dney, protekayushchikh mimo. V perezhivanii etikh sobytiy i voznikli moi Mysli vslukh. Nadeyus', chto pisala ya ikh s prisushchimi mne yumorom i zhiznelyubiem. Kak prozhitoe vremya dostavilo mne massu udovol'stviy, razvleklo i pozabavilo menya, tak zhe i ya nadeyus' etoy knigoy Vas razvlech' i pozabavit'.