In dit boek laat Anitsa uitsluitend haar ervaringen spreken, zonder oordeel en niet uitgaande van enige theorie. Dit doet zij in een taal waarin liefde en mededogen voor al het bestaande moeiteloos doorklinken. Het toont hoezeer zij heeft geput uit een zuivere bron. Vele diepzinnige inzichten en uitspraken passeren de revue, zoals: negatieve krachten zijn in wezen bondgenoten, die alles doen om de mens zichzelf bewust te doen worden; aftakeling en verval hebben een zuiverende en liefdevolle werking, en acceptatie daarvan brengt genezing en voert de mens naar een hoger bewustzijnsniveau; lijden leidt tot bewustwording en bevordert de evolutie van de soort als geheel en ook van zijn omgeving; het uitgangspunt van iedere heling is liefde. Het kernthema van dit boek is bewustwording. Dit is volgens Anitsa de belangrijkste taak waartoe ieder individueel mens in dit leven wordt uitgedaagd. Het belang van bewustwording komt tot uitdrukking in een tweetal inzichten, die misschien wel tot de mooiste behoren die Anitsa uit haar ervaringen verkrijgt, namelijk dat de mens, als in de stof gemanifesteerde soort met het hoogste bewustzijnsniveau, de grote taak heeft om tot voortrekker te dienen voor het hele evolutionaire proces en de verantwoordelijkheid heeft om de Aarde op een harmonieuze manier te beheren. Het is, kortom, een boek voor ieder beschouwelijk ingesteld mens.