Film is niet alleen een kwestie van verhaal, montage, mise en scene. Het medium heeft ook fundamenteel te maken met een aantal ingrepen in de beelden en de beelddrager zelf, die de filmtheorie gewoonlijk samenbrengt onder de noemer "optische effecten." Optische effecten in de film beoogt een theoretisch model te construeren, dat ons toelaat deze effecten te begrijpen en er een eigen betekenis aan toe te kennen. Hiervoor grijpt de auteur terug naar het baanbrekende werk van de Franse semioticus Christian Metz, dat - samen met de niet minder belangrijke publicaties van o.m. Louis Hjelmslev - aan zeer rigoureuze herinterpretatie wordt onderworpen. Steunend op het werk van Jaques Aumont en Jacques Fontanille, wiens onderzoek hier voor het eerst in het Nederlands wordt voorgesteld, ontwikkelt Jack Post een semiotisch model dat de optische effecten niet langer als narratieve of thematische eenheden beschouwt, maar eindelijk recht doet aan hun onherleidbare visuele specificiteit.Deze aandacht voor het strikt visuele karakter van de optische effecten biedt de auteur ook de kans te pleiten voor een nieuwe vorm van semiotiek, die het ongrijpbare van het beeld respecteert zonder daarom de vrije hand te laten aan de interpretatiedrift van de analist.