Kurulan her düs, yasanacak bir kabusun esiriydi.

Zeynep Kizil, ailesi öldügünde icinde bulundugu sehrin karanliga gömüldügünü düsünmüstü. Zorlu gecen hayati, amcasi tarafindan geri dönülemez bir yola saptirilmisti ve o sehrin, karanliktan ibaret degil de bir yikimdan fazlasi oldugunu yasayarak ögrenmisti. Hayatinin yikik dökük kalintilariyla bir basina kaldigindaysa her seyin bittigine emindi, onun icin bir umut yoktu.
Ta ki görevi icin onu kurtarmaya gelen o adama kadar Vural Alazoglu, onun icin bir firtina gibiydi. Kalbini kasip kavuran hoyrat bir firtina...
Gecmisine aci calinmis bir adamdi Vural. Onu ayakta tutan tek sey isiydi. Yurt disina kadar uzanan sebekeyi cökertmek icin Zeynepi kurtarmakla görevlendirildiginde tüm dengelerin degiseceginden habersizdi.
Kaderin planladiklari, bildikleri her seyin temelini hizla cürütüyordu. Cünkü ask bencildi, ne yarali gecmislerine ne de aciyla dolan yüreklerine saygisi vardi.

Ben seni tüketirim, ben seni yesertemem Zeynep. Sen benden yeni filizlenen bir cicegi koparip atmami istiyorsun. Yapamam Zeynep. Bunu sana da kendime de yapamam.