MAX KREIJN 'SLUITINGSTIJD' de roman inhoudsbeschrijving 'Sluitingstijd', de nieuwe roman van Max Kreijn uit 2012, nu naast 'Het doorgeven van Kennis' en 'Het boek van Daniel' uitgebracht in een aangepaste Nederlandse vertaling, is het verhaal van een doorgrondig geleefd leven. De schrijver voert ons door de jeugd van de protagonist in de vijftiger jaren in Nederland -al het comfort van een gegoede burgelijke afkomst, zo vlak na de oorlog- en arriveert snel al in de aflopende Zestiger Jaren in Londen, de gekte die hij automatisch als normaal beschouwt, nadat hij op zijn 21ste een klein fortuin georven heeft van zijn grootmoeder, van wie hij het favoriete kleinkind was. De uitspattingen van deze vreemde tijd, de stinkend rijke nieuwe popsterren, die niet echt weten wat ze met al dat geld aanmoeten en dan is er ook Vern Lambert, de australische boekhouder uit Mildura, die eigenlijk echt degene was die de Swinging Sixties uitgevonden had in zijn modewinkel in de Chelsea Antique Market in de King's Road. Marianne Faithful ooit eens de meest beroemde 'bag-lady' van Soho, Kit Lambert, die de rockopera 'Tommy' schreef voor zijn groep 'The Who', Robert Stigwood, Rod Stewart, Jagger en kornuiten, Elton John's eerste optreden in een club 'The Revolution' genaamd, toen hij nog gewoon Reggie Dwight heette. Alle mooie smakelijke jongens, die van over de hele wereld elkaar tegen het lijf lopen in centraal Londen. Hij komt oog in oog te staan met de aftakeling en dood, die daarna volgt op al deze uitspattingen en hij ontvlucht Londen op tweede Kerstdag in 1973, gedurende een benzine-staking, zijn R type 1954 Bentley achterlatend in zijn garage in Notting Hill. Eerst naar Barcelona, dan naar het eiland Ibiza, voordat het de vleespot van Europa wordt, eigenlijk voordat het eiland iets heeft, dat de naam electriciteit verdient. Hij wordt een bekend kunstenaar, eerst in zijn geboorteland Nederland, dan ook verder weg: Duitsland, Frankrijk, Spanje, Italie en dan Miami, San Francisco, Chicago en de Europese Musea van Moderne Kunst beginnen hem de waardige opvolger van Hollandse 17de eeuwse realistische schilders, zoals Vermeer en De Hoogh, te noemen. Hij komt in Italie terecht, eerst in Florence, maar dan onbegrijpelijkerwijze wordt hij verliefd op zijn 34ste in dat kleine bastion van godsdienstige overdrijving, Assisi, op een 18-jarige plaatselijke jongen. Hij ontdekt een paar donkere geheimen van de Rooms-Katholieke Kerk, omdat hij een aantal paperassen erft, die een kindervriendin van zijn grootmoeder hem heeft nagelaten. En hier neemt dit opwindingrijke liefdesverhaal een grote vlucht. Hier is het, waar die prachtig beschreven liefdesverhouding tussen hem en de plaatselijke jongen de vleugels uitslaat en zich vermengt in deze grandioze gay roman, tegen de achtergrond van een levenslange fixatie van de protagonist met hoerejongens en zijn onvermogen zijn eigen leven te begrijpen, totdat het bijna te laat is. Maar het overlijden van een heel goede vriendin leert hem tenslotte zijn gezichtsveld en de toekomst te overschouwen -wat wil hij eigenlijk nog doen met de nog overgebleven jaren?-gedurende een recentelijke reis door Spanje op de leeftijd van 64 jaar. Het uiteindelijke hoogtepunt van deze roman, geplaatst in 'La Mesquita', de Moskee van Cordoba, snijdt ons de adem af en passend beeindigt het dit prachtige verhaal, deze 'tour-de-force' van een roman. Is dat nou alles, wat er maar is...? Is er waarheid in het gerucht...? Wint de liefde uiteindelijk...? Het is natuurlijk SLUITINGSTIJD geworden."