Omcalarin arasinda büyüdüm. Önceleri aralarinda kaybolurdum. Markarin beni bulmasini bekledigim bir gün korkudan aglamistim. Markardan önce babam bulmus ve Minik Varsom sabirli olmak bizim hayattaki ödevimiz. Cesaretini sabrindan alacaksin. demisti. Hayatin bize bu denli fazla müskülat cikaracagini bilemezdim...
Babamin sözünü dinledigim pek söylenemez; aksine cesur ve dikbasliydim. Bag bozumunda aldigim her yeni yasla, gelecegi daha fazla umutla kendime cektim. Tahsilim icin güzel Arnesimi ve Partevimi bir süre biraktim. Geri döndügümde her sey düsledigimden bile güzel olacakti. Sehr-i Istanbul bana yeni heyecanlar, yepyeni dostluklar sundu. Ama sonra... Koca bir karabulut önce hanemize, sonra Osmanlinin üzerine cöktü. Savas bir kurt gibi insanimizi, topragimizi kemirdi. Yoksulluk, kolera, ceteler bütün güzellikleri silip süpürdü. Babam Migirdic mektuplarinda Sabirli olacagiz. diyordu. Sabretmekten baska caremiz varmis gibi... Arnese döndügümde her seyin düzelecegini umut ederek bekledim.
Sonra sert bir rüzgar esti. Hava karardi. Ugultular, cigliklar ve firtinalar koptu...
Ölmedim... Kolaydi ölüm, daha az acitan... Hayatim boyunca kendime, özüme, Varsoma kavusmak istedim. Tekrar üzüm baglari arasinda kosturan, kizil sacli, yemyesil gözlü o kiz olmak istedim...

Osmanli Imparatorlugunun son dönemini farkli hayatlar, farkli dünyalar ve siluetler üzerinden anlatan, merkezine tüm varligiyla; acilari, sevincleri, mutluluklari ve hüzünleri ile insani oturtan; okurlarini zamanda geriye götürmekle kalmayip o toz duman arasinda askin ellerinden tutan, bir yani eksik kalmis siyah beyaz fotograf tadinda bir dönem romani Varso.