De Middelnederlandse Parthonopeus van Bloys wordt algemeen beschouwd als een van de meest fascinerende ridderromans uit de dertiende eeuw. Toch is er maar weinig onderzoek naar gedaan, wellicht omdat de roman erg fragmentarisch is overgeleverd. In deze studie worden de fragmenten van de Middelnederlandse Parthonopeus gelezen tegen de achtergrond van zijn Oudfranse origineel, de Partonopeu de Blois, die wel volledig bewaard is. De wijze waarop de Middelnederlandse dichter de Oudfranse roman heeft vertaald en bewerkt, releveert een en ander over het milieu waarvoor hij werkte. Waarschijnlijk is de Middelnederlandse bewerking tot stand gekomen omstreeks 1260 en was ze in de eerste plaats bestemd voor hoge adellijke kringen in Brabant. Daarnaast verraadt de vertaal- en bewerkingstechniek de visie van de Middelnederlandse dichter op de Oudfranse brontekst. Een literaire analyse van de Oudfranse en de Middelnederlandse roman laat dan ook zien hoe de innoverende Partonopeu de Blois in onze contreien is gerecipieerd.